Awit kay Ana
/
0
Comments
Once upon a time, I reposted two love poems by local poets. I want to do that again, but just one this time. I wish I could write prettily in Filipino; it carries a certain weight / invisible elegance. This one is by Mr. Eduardo Calasanz. Thanks to ze future award-winning poet Mike Orlino for pointing it out.
Awit kay Ana
Walang ginagawa ang mga bituin
Kundi pagmasdan ang mga mangingibig.
Isang gabi, kapag ikaw ay umiibig,
Tumingala ka sa mga bituin.
Malasin mo ang kanilang ningning,
Ligaya mo’y sinasalamin.
Mabait ang mga bituin.
Sa mga mangingibig
Isa lamang ang hiling:
Umibig, umibig, umibig
Nang may magawa ang mga bituin.
Walang ginagawa ang mga bituin
Kundi pagmasdan ang mga mangingibig.
Isang gabi, kung masawi ka sa pag-ibig
Tumingala kang muli sa mga bituin;
Pati liwanag, nagiging dilim
At tamis ng puso’y dahan-dahang umaasim.
Malupit ang mga bituin.
Sa mga bigo sa pag-ibig
Labis ang hinihiling:
Umibig, umibig, umibig pa rin
Nang may magawa ang mga bituin.
Eduardo Calasanz
